İki qurbağa

İki qurbağa

Dənizkənarı parka

Gəldi iki qurbağa.

Boyları bapbalaca,

Biri birindən qoca.

Baxdılar təbiətə,

Başladılar söhbətə.

Keçmişdən danışdılar,

Qur-qur quruldaşdılar.

Qurb Ağa:  - Yadında, Qur-qur Ağa,

Gedərdik güllü bağa

Qara moruq yığmağa,

Gizlənpaç oynamağa?

Qur-qur Ağa: - Bağa səs-küy salardıq

Qur-qur quruldaşardıq

Çəyirtkə ovlayanda,

«Qur-qur-qur» oxuyardıq!

Qurb Ağa:  - Atılardıq, düşərdik,

Yarpaqdan sürüşərdik,

Qoruqçu gələn kimi

Tez qaçıb gizlənərdik.

Qur-qur Ağa:  - Dırmaşardıq qayaya

Tullanardıq düz çaya

Nənəmiz hirslənərdi,

«Evə gəlin», deyərdi.


Qurb Ağa:  - Müəllimimiz Tısb Ağa

Bizdən şikayətlənərdi.

«Qovun onları getsin!»,

Direktora deyərdi.

Qur-qur Ağa:  - Yadımdadı, bir dəfə

Gölə düşdü zürafə.

Onda nə qədər güldük,

Səbəbsiz, düşük-düşük…

Qurb Ağa: - Ürəkdən şənlənərdik

Kədər nədi bilməzdik

Biri bir söz deməmiş

Uğunardıq gedərdik.

Qur-qur Ağa: - Bəs yadında yarışda

Siçanı necə ötdük?

Siçan cığallıq etdi

Onu yaxşıca döydük.

Qurb Ağa:  - Yadında, Qur-qur Ağa,

Çayda sulaşmağımız?..

Ağacdan bir tut düşəndə

Onu göydə tutmağımız?

Qurb Ağa: - Yaman möhkəm dost idik,

Qur-qur Ağa: Heç vaxt ayrı gəzməzdik.

Bir-birimizdən ayrı,

Bir tikə də yeməzdik!